منابع محلی در هرات به اوج‌نیوز تایید می‌کنند که در پی یک رویداد خونین ترافیکی در این ولایت، دست‌کم ۵۷ تن جان باخته و سه تن دیگر زخمی شده‌اند.

منابع شامگاه دوشنبه، ۲۸ اسد، می‌گویند این حادثه در مربوطات ولسوالی گذره و در سرک حلقوی هرات رخ داده است. به گفته‌ی آنان، یک موتر مسافربری نوع «۵۸۰» با یک موترسایکل و یک موتر باربری نوع «مازدا» برخورد کرده است.

بر بنیاد گزارش‌ها، تمام جان‌باخته‌گان از مهاجرانی بودند که به‌تازگی از ایران اخراج شده و در مسیر اسلام‌قلعه – کابل قرار داشتند.

بر بنیاد آمار سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، از زمستان سال ۱۴۰۳ خورشیدی تا اکنون، دست‌کم ۸۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند که ۴۶ تن از آنان شهروندان افغانستان بوده‌اند.

این سازمان می‌گوید که به‌طور میانگین هر ماه ۱۰۰ نفر در ایران اعدام می‌شوند. از میان اعدام‌شدگان، دست‌کم ۳۰ تن زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲۲ زن و یک کودک بوده‌اند.

گزارش‌ها می‌رساند که بیش‌تر این اعدام‌ها به اتهام قاچاق مواد مخدر، فعالیت‌های تروریستی و هم‌چنین جاسوسی برای موساد صورت گرفته است.

شاه محمد ولی خان بدخشانی از بنیانگذاران نهضت مشروطیت، آزادی‌خواهی و استقلال کشور بود. پدرش شاه فیض الله خان، آخرین شاه دروازها و راغ‌ها بود که با امیر عبدالرحمان خان رابطه‌ی دوستانه داشت، اما بعدا مورد بی‌مهری او قرار گرفت و از بدخشان به کابل تبعید شد. محمد ولی خان بدخشانی از همین طریق، به دربار امیر حبیب الله خان پیوست و با امیر امان الله خان هم‌درس شد و بعدا هردو جوان، جریان مشروطیت را در دربار امیر حبیب الله خان ایجاد کردند. بدخشانی به دلیل هوشیاری، کاردانی، صداقت و لیاقت توسط مادر امان الله خان به حیث سر دسته‌ی جوانان دربار برگزیده شد. سپس مادر امان الله خان‌ خواهر زاده‌اش را به عقد نکاح او درآورد. او در تربیت و به قدرت رسانیدن امان الله خان و محمدولی خان، نقش اساسی و اولی را داشت و طرح قتل شوهرش را با هردوی آن‌ها شریک و اجرا کرده بود. شاه ولی خان بعدا به حیث نخستین وزیر خارجه، وزیر دفاع و وکیل السلطنه... به جایگاه بلندی دست یافت. هنگامی‌که وزیر خارجه بود، برای به‌رسمیت‌شناسی استقلال وطن به کشورهای روسیه، امریکا، آلمان، فرانسه، ایتالیا، انگلس و ایران... سفرهای زیاد کرد.

هنگامی‌که وزیر دفاع بود در جبهات جنگی و جهادی برضد نیروهای انگلیسی مبارزه‌ای سرسختانه کرد و نیروهای انگلیسی را در جبهات گوناگون مانند خوست، پکتیا و ننگرهار و لندی کوتل شکست داد. شاه ولی خان واقعا یک مبارز ضد انگلیسی بود. انگلیس‌ها به همین خاطر او را دشمن سرسخت خود تلقی می‌کردند. روی همین عقده‌مندی بود که وقتی هیئت دولت به ریاست شاه ولی خان به لندن رفت، انگلیس‌ها او رو نپذیرفتند.

در دست‌گاه دولت، دو نفر دیگر نقش بالا در نظام داشتند، یکی محمود طرزی و دیگری هم نادرخان. طرزی برای پیشرفت کشور روش ترکیه‌ی نوین را سفارش می‌کرد، اما نادرخان با انگلیس‌ها ارتباط داشت و طرح انگلیس‌ها را می‌خواست که اجرا کند. دشمنی و عقده‌ای خاصی با بدخشانی داشت؛ چون فکر می‌کرد که بدخشانی عرصه‌‌ را برای به قدرت رسیدن او تنگ‌تر کرده است. بنابر همین ملحوظ، بعدا با سفارش انگلیس‌ها و کینه‌ای کور، بدخشانی را به شهادت رساندند. 

از سوی دیگر، بدخشانی افزون بر این‌که فرد دوم مملکت و مورد اعتماد کامل شاه امان الله خان بود، اما با بسیاری از برنامه‌های شاه مخالفت می‌کرد. در مسئله‌ی کشف حجاب، شاه را برحذر داشته بود، اما شاه توجه نکرد و راه افراط در پیش گرفت. به همین دلیل رابطه‌ی بدخشانی با شاه به سردی گراییده و از سمت‌های دولتی، خودش را کنار کشیده بود. نادر خان پس از این که توسط انگلیس‌ها به قدرت رسید، شروع کرد به قلع و قمع مبارزان ضد انگلیسی واز جمله شاه ولی خان بدخشانی را به اتهام هم‌دستی با شاه شهید امیر حبیب الله کلکانی زندانی و بعدا با یک دسیسه‌ی دیگر، درسن ۴۲ سالگی به تاریخ ۲۴ سنبله‌ی سال ۱۳۱۲ خورشیدی او را در زندان دهمزنگ به دار آویخت.

به گفته‌ی غلام محمد غبار، محمد ولی بدخشانی چهره‌ای آرام، سنگین، شخصیت شریف و با وقار داشت و در مبارزه و کارش صادقانه و فرد وطن‌دوست و دلسوز و محبوبیت ملی و بین‌المللی داشت. از انواع فسادهای که معمولا دامن‌گیر حاکمان می‌گردد، پاک بود. آدم دین‌دوست و شب ‌زنده‌دار بود. در زندان، قرآنکریم را حفظ کرده بود. بدخشاکی در زیر چوبه‌‌ی دار گفته بود: با توسل و امید به شفاعت، قرآن پاکی که در سینه دارم، به پیش‌گاه الله متعال می‌روم و ان‌شاالله که سرخ‌رو خواهم شد، اما ظالمان، غداران و خیانت‌پیشه‌ها، روسیاه و شرمنده‌ای دنیا و آخرت خواهند شد.

رسانه‌های پاکستانی گزارش داده‌اند که گروه طالبان نه‌تنها پناهگاه‌های امن برای اعضای تحریک طالبان پاکستان (TTP) فراهم کرده، بلکه ماهانه ۴۳ هزار دلار (حدود سه میلیون افغانی) به خانواده‌ی نور ولی مسعود، رهبر این گروه، پرداخت می‌کند.

این کمک مالی در راستای تامین هزینه‌های خرید سلاح، توسعه‌ی زیرساخت‌های عملیاتی و طراحی حملات پیچیده و چندمرحله‌ای این گروه مصرف می‌شود.

به گزارش منابع، طالبان برای خانواده‌های اعضای تی‌تی‌پی در مناطق مختلف افغانستان، از جمله ولایت غزنی، شهرک‌هایی ایجاد کرده‌اند. این خانواده‌ها از ولایت‌های شرقی مانند کنر و نورستان به دیگر نقاط کشور، از جمله غزنی، منتقل شده‌اند.

در کنار این انتقالات، طی دو سال گذشته، تحریک طالبان پاکستان مراکز آموزشی تازه‌ای را در ولایت‌های کنر، ننگرهار، پکتیکا و خوست تتسیس کرده است. این مراکز به جذب افراد تازه، آموزش‌های ایدیولوژیک، نظامی و برنامه‌ریزی‌های عملیاتی می‌پردازند.

حامد کرزی رییس جمهور پیشین، در پیامی به مناسبت صدوششمین سال‌روز استقلال کشور، باز هم بر آموزش دختران افغانستان تاکید کرد.

کرزی می‌گوید که آزادی و استقلال کشور در قوت ملی نهفته است و قوت ملی از راه اتحاد و داشتن قوای بشری آموزش‌دیده به‌دست می‌آید. او کرد تاکید که برخورداری کشور از نیروی آموزش‌دیده، تنها با فراهم‌سازی فرصت آموزش همگانی برای دختران و پسران امکان‌پذیر است. 

برخی کارشناسان بر این باور اند که اگر کرزی واقعا در پی بازگشایی مکاتب است، باید رو در رو و مکرر با طالبان گفت‌وگو کند‌. به باور آنان، این مشکل تنها با اعلامیه‌نویسی حل نخواهد شد. 

حامد کرزی هم‌واره به مناسبت‌های گوناگون، صرف در صفحه‌ی فیس‌بوک‌اش به گشایش دروازه‌های مکاتب دختران می‌پردازد و هیچ‌گاه واکنشی رسمی طالبان را در پی نداشته است.

۱۳ تن از باشندگان ولسوالی بنگی در تخار، به اتهام نواختن موسیقی بازداشت شدند. 

طالبان در این ولایت، جزییات بیش‌تر درباره‌ی هویت آنان ارایه نکرده اند. 

شنیدن و نواختن موسقی در قانون امر به معروف طالبان حرام است. کسی‌که از قانون آمان سرکشی کند، بازداشت و شکنجه در پی دارد.

۲۸ اسد، صدوششمین سال‌روز استقلال افغانستان از بریتانیا است؛ روزی که به رهبری امان‌ الله خان، پس از سه جنگ با بریتانیا، استقلال کشور در سال ۱۲۹۸ خورشیدی به‌دست آمد. اتحاد جماهیر شوروی، نخستین کشوری بود که این استقلال را به رسمیت شناخت. در دوره‌ی جمهوری از این روز به‌شکل گسترده‌، تجلیل می‌شد و طالبان نیز آن را به عنوان روز استقلال به رسمیت می‌شناسند و به این مناسبت، رخصتی عمومی اعلام کرده‌اند. 

در متون رسمی و تاریخی افغانستان، امان‌ الله خان اغلب به عنوان قهرمان تجدد و ملت‌سازی معرفی می‌شود، اما نگاهی دقیق‌تر و تحلیلی‌تر به واقعیت‌های تاریخی، نشان می‌دهد که دوره‌ی امانی نه تنها آغاز تجدد واقعی در افغانستان نبود، بلکه زمینه‌ساز شکل‌گیری بنیادگرایی قومی، فرهنگی و سیاسی در کشور شد. در ظاهر، امان‌ الله تجددگرا بود، اما در عمل، متاثر از تفکر قبیله‌ای و ناسیونالیسم قومی بود که نوعی بنیادگرایی را بنیان نهاد.

برنامه‌های او برای نوسازی جامعه، مانند سفر با همسرش به اروپا، ایجاد مکاتب برای دختران و پسران و فعال‌سازی رسانه‌ها، نشانه‌هایی از نوگرایی بودند، اما این برنامه‌ها بدون در نظر گرفتن بافت اجتماعی، مذهبی و فرهنگی افغانستان به اجرا گذاشته شد و همین امر باعث ایجاد تقابل شدید میان سنت و تجدد گردید. غربی‌سازی شتاب‌زده بدون بنیان‌گذاری فکری و اجتماعی عمیق، نه تنها جامعه را نوسازی نکرد، بلکه بستر واکنش‌های تند مذهبی و فرهنگی را فراهم آورد.

همان‌گونه که یک پژوهش‌گر آلمانی اشاره کرده‌ است، دولت امان‌ الله نه یک دولت مدرن، بلکه دوره‌ای آشفته و ترکیبی از تراژدی و کمدی بود. او میان تجددگرایی و غربی‌سازی تفاوت قایل نشد و همین اشتباه، آغازگر فروپاشی نظم سیاسی آن زمان گردید.

ناسیونالیسم امان‌ الله نیز بر محور قومی می‌چرخید و ریشه در اندیشه‌های طرزی و پان‌ترکسیم داشت؛ چیزی که بعدها به شکل پان‌افغانیسم درآمد. نظام‌نامه‌ی ناقلین، یکی از نمونه‌های آشکار تصفیه‌ی قومی و تضعیف هویت‌های غیربومی برای تقویت این ایدیولوژی بود. به گفته‌ی ظاهر طنین، امان‌ الله مخالفان پشتون‌تبار خود را نیز به‌ویژه از مناطق پکتیا، برای اسکان در شمال کشور فرستاد. نمونه‌ی بارز دیگر، تبعید یاران ملای لنگ پس از اعدام او در سیاه‌سنگ به ولایت‌هایی چون بلخ، کندز و بالامرغاب بود؛ کسانی‌که بعدها در همان مناطق صاحب ملک و زندگی شدند.

در نهایت، پروژه‌ی تجدد امان‌ الله نه‌تنها ناکام ماند، بلکه به نهادینه‌سازی بنیادگرایی در حوزه‌های سیاسی، فرهنگی و مذهبی کمک کرد. بسیاری از جریان‌های بنیادگرای دینی نیز در واکنش به سیاست‌های غرب‌گرایانه و نامتوازن او شکل گرفتند.

مسوولیت مقاله به دوش نویسنده است و موقف اوج‌نیوز را بازتاب نمی‌دهد.

منابع محلی در بدخشان می‌گویند که به‌دنبال منحرف شدن یک موتر نوع پیکپ در مربوطات قریه‌ی سیاه‌سنگ ولسوالی شهربزرگ، دو زن جان باخته و چهار تن دیگر زخمی شده‌اند.

به گفته‌ی منابع، این رویداد زمانی رخ داده که موتر از مسیر اصلی منحرف و واژگون شده است. در میان زخمیان، سه زن و راننده موتر شامل‌اند که به مراکز درمانی منتقل شده‌اند.

منابع صحی وضعیت برخی از زخمیان را وخیم گزارش کرده‌اند.

خرابی سرک‌ها و بی‌احتیاطی رانندگان از جمله عوامل اصلی این‌گونه حوادث ترافیکی عنوان می‌شوند؛ عواملی که در ماه‌های اخیر باعث افزایش تلفات در مناطق مختلف کشور شده‌اند.

سلما یوسف‌زی، رییس اجرایی اتاق تجارت و صنایع زنان افغانستان، در اعلامیه‌ای رسمی به درج نامش در فهرست اشتراک‌کنندگان نشست پاکستان اعتراض کرده است.

به گفتهٔ بانو یوسف‌زی، نام او بدون هماهنگی و تأیید قبلی در فهرست این نشست گنجانده شده است. او این اقدام را «خودسرانه» خوانده و هشدار داده که چنین مواردی می‌تواند سبب سردرگمی و ارائهٔ تصویر نادرست از نقش نهادهای ملی شود.

یوسف‌زی در اعلامیهٔ خود نوشته است: «درج نام من بدون مجوز، اقدامی خودسرانه است که می‌تواند سبب ایجاد سردرگمی و تضعیف نقش سازندهٔ نهادهای ملی گردد. من به‌طور جدی با این سوءنمایی مخالفت می‌کنم و با احترام از برگزارکنندگان می‌خواهم تا برای حفظ اعتبار ابتکارات‌شان و جلوگیری از ایجاد تفرقه‌های غیرضروری، اصول حرفه‌ای، شفافیت و پاسخ‌گویی را رعایت نمایند.»

اسلام‌آباد در روزهای ۳ و ۴ سنبله میزبان نشستی با عنوان «به‌سوی اتحاد و اعتماد» است که از سوی انستیتیوت مطالعات استراتژیک آسیای جنوبی برگزار می‌شود.

عبدالقادر اورال‌اوغلو، وزیر ترانسپورت و زیرساخت ترکیه، اعلام کرد که فرودگاه آنتالیا روز شنبه ۲۵ اسد با پذیرش ۲۳۰ هزار و ۲ مسافر، رکورد جدیدی در تعداد پذیرش روزانه مسافر ثبت کرد.

به گفته‌ی اورال‌اوغلو، این رکورد نشان‌دهنده‌ی ظرفیت بالای زیرساخت‌های حمل‌ونقل در آنتالیا و تاثیر مستقیم آن بر صنعت گردش‌گری کشور است.

فرودگاه آنتالیا یکی از مهم‌ترین دروازه‌های ورود گردش‌گران داخلی و خارجی به ترکیه به شمار می‌رود و نقش کلیدی در تقویت صنعت گردش‌گری و اقتصاد منطقه دارد.